Ben neredeyim... Şiiri - Barış Üner

Sevdamın o büyüdüğü en uzun gecede bir yerdeyim.
Ben uzandığım isteğe çok uzak o yerde, kendimleyim...
O duaların bittiği hasretin delice haykırdığı,
Ve karanlığın indiği bir yasak gönülle beraberim.

Bir posta çantasındaki içli bir mektup sayfasındayım.
Bir şarkı cümlesindeki çağlayan o bitmez nefesteyim.
Özlemlerle saran kollarda, belki yorgun bir nabızdayım.
Önce kendi sarhoş olup devrilip düşen her kadehteyim.

Her doğum öncesinde korkuyla beslenen sancılardayım.
Parça parça bölündüğüm hiçlikte son yalnızlıklardayım
İnsanın o çağlar boyu varmaya çalıştığı gerçekte,
Ve hayatı sevgiyle örmek için yorulmuş sabırdayım.

Kendimde insanı affettiğim o en güzel ak sebepteyim.
Bazen de bir hikayede, bir efsanede bazen sendeyim.
Şimşeğin çizgisindeyim, fırtına günü öncesindeyim.
Şairin ezgisinde ağlattığı o yerde, insanla buluştuğum yerdeyim.
Ben kaybolduğum yerdeyim...

09/04/2018 Diyarbakır