Ben eskiden
bir çocuk kadar heyecanlı,
bir o kadar sevecendim.
Neden tersime döndüm böyle,
neden değiştim! ?
Ben kendimi
dünyanın omuzunda bilirdim;
Dünyanın,
benim omuzumda olduğunu
gördüm de değiştim.
Nurlu yüzler vardı çevremde
ben yemek üretirken;
Güç bitince bende,
-nur yerine gözlerinde bazılarının-
sırıtan şeytanı gördüm de değiştim.
Melek bilirdim ben sizi
aziz dostlarım, canım kardeşim;
Ben sizin insan olduğunuzu
gördüm de değiştim.
Eziyetli bir ihtiyarım şimdi.
En büyük eziyet Nefs’e eziyet...
Ben, bunu Tanrı’ya
sordum da değiştim...
Kayıt Tarihi : 27.10.2004 01:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
En büyük eziyet Nefs’e eziyet...
Ben, bunu Tanrı’ya
sordum da değiştim...
tebrikler..fazlaca şiir eklemişsiniz hepsini birden okumak zor..
TÜM YORUMLAR (1)