Ben,ne seni anladım ne de kendimi! ..

ben ne seni anladım,
ne kendimi...
ne de,
sana yazdığım bu satırları
bilemedim! ..
...
sen,
önce bir rüzgar oldum,
meltem...
sonra bir tayfun,
gözyaşı...
tebessüm ettin
her gün ışığında...
ve ayrılırken,
bir kızıllık bıraktın
akşamın sefasında...
ben,
ne seni anladım
ne de kendimi bildim satırlarımda...
ve...
her seferinde,
önce kardelenleri
ardından;
gülleri,
bülbülleri sundun...
zaman zamanda gürledin...
can suyu verdin kollarıma...
bedenime...
usuma...
ve...
ısıttın bedenimi
bir heyecan,tanımsız...
doyumsuz bir hayat sundun bana.
uzandım alabildiğine sahillerine
yakamozları seyre daldım
deniz yıldızıyla…
ama,
az ötemde,
ölü balıklar! ..
göremedim! ..
ben,
ne seni anladım,
ne de kendimi bildim
satırlarımda...
sonra;
başka bir rüzgar esti öteden
anlamadım...
ta...
ötelerden gelirken...
savurdu her bir yanımı
her bir yana...
kanatlarım yoruldu,
uçamadım...
bilemedim...
kolum,
kanadım terk ederken...
...
ben,
ne seni anladım
ne de kendimi bildim! ..
satırlarımda...
...
daha bir sertleşti rüzgar
garip bir melodi dudaklarında
anlamadım! ..
ruhuma çöktü bir hazan
düşerken yapraklarım...
ben,
ne seni anladım
ne de kendimi bilebildim,
inan! ..
...
ben bir hırsız,
ben bir hovarda...
geride kalan,
üç beş yaprak
çorak bir tarla
çaldığım zamanları geri veremem ki...
...
hak ettim
isyanımı
bilemedim…
ben,
ne seni anladım
ne de kendimi...
göremedim! ..
sunamam,
utanırım sunamam
bedenimi...
bir anadolu ağlar
bir de ben, sessiz…
benden habersiz! ..
bir seni anlamadım...
bir de kendimi
bilemedim...
ben bir hırsız,
ben bir hovarda...
geride kalan,
üç beş yaprak
çorak bir tarla
çaldığım zamanları geri veremem ki...
alabileceğin
kalan bir yürek,
ağır mı ağır
belki karmaşıktır
taşıyamazsın...
oradan görünmez,
çok izler taşır
hissetmek yetmez
yaşamak lazım...
velhasıl;
ben,
ne seni anladım,
ne de kendimi...
bildim! ..
bir tek,
o’na ihanetim olmadı
o da…karduvarlarında saklı...

ben,
ne seni anladım
ne de kendimi bildim
0205111549ct
cemalnalcı