BEN NE SEBEP GÜLEYİM
Gülmek mi
Gülmüşümdür
Şaşkınlığıma
gülmüşümdür
Ağlayan yüreğimi
serinletmecesine
Süse bezenmiş
insan görüntüsü
hayvana gülmüşümdür
Adım başı insanlık dersi veren
Damarında insan kanı olmayan
soysuza gülmüşümdür
Aklına ipotek koyup
koyun kuzu gezene gülmüşümdür
Sizin bildiğiniz ‘’gülmek’’, yasak bana
Acıya sızlayan bir yürek taşır bedenim
Dağların ardında vahşeti gören bir göz
Feryat figan çığlıkları duyan bir kulak
Yitik çocuk sevinçlerini sezen bir sezi
Yaşanmamış sevdaları algılayan bir algı
Bölünmüş uykularda atan yürek çırpıntıları
Tınlıyorsa kulağımda, nasıl bölünmez uykum
Açlık kokusu sarılı ise sağım solum, göğüm
Can çekişiyor niceleri, can veriyorsa her an
Söyleyin ben nasıl güleyim, neye güleyim
Caddeler cellâda sarmış, günler haraca bağlı
Dağlar toz duman, kuşlar yuvasız, darmadağın
Gökler barut kokusu, kurşun yağar, güneş kuşatılı
Denizler ölüm kusar, ölüm yıkar, ölüm döver kıyıları
Söyleyin! Ben nasıl güleyim; neye, ne sebep güleyim
Kayıt Tarihi : 27.8.2007 22:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Severek ve keyifle okudum.
Tam Puan + Ant.
Selam ve sevgilerimle....
Nafi Çelik
Caddeler cellâda sarmış, günler haraca bağlı
Dağlar toz duman, kuşlar yuvasız, darmadağın
Gökler barut kokusu, kurşun yağar, gökten
Denizler ölüm kusar, ölüm yıkar kıyıları
Söyleyin ben nasıl güleyim, neye güleyim...'
HAKLISINIZ DOST.YÜREĞİNİZE SAĞLIK.
SAYGILARIMLA
TÜM YORUMLAR (19)