Sana avuçlarım terleyerek yazarken
Dünyanın en mutlu insanıyım sandım!
Zaman durmuştu,,,
Özlem hazların en büyüğüydü...
Adı olmayan bir yerde
Kalbimin sesiyle gök gürüldüyor
Ama yağmur yağmıyordu...
Bilmediğim koku,dokunmadığım eller
Tüm vücudumu sarmıştı
Ve evet aklım onda kalmıştı.
Olamazdı,,olmamalıydı
Yorgun kalbimin içine sığamazdı...
Ukala bir adamdı,belli ki zamparaydı
Buna rağmen tatlıydı...
Sanki arkadaştı,,biraz candı,,bambaşkaydı...
Ve ben unutuverdim
Dostlukta aşk olamazdı...
Bir gerçek bulduğumu sandım!
Seviyorum galiba ben diye yırtınırken,
Zerre kadar değerim olmadığını anlayamadım...
Kayıt Tarihi : 28.6.2013 02:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
28.06.2013 02:20 Yine ateşlerde yandım...
Duygularımı yazmadan geçemedim.
Yüreğinizin sesini mükemmel yansıtmış sınız
Duygular berrak ve satır geçişleri mükemmel
ve yürek sesi özgürce dizelere dökülmüş,
kutlarım.Mutluluk ve sağlık dileklerimle...
Selam ve saygılar...
Duygularımı yazmadan geçemedim.
Yüreğinizin sesini mükemmel yansıtmış sınız
Duygular berrak ve satır geçişleri mükemmel
ve yürek sesi özgürce dizelere dökülmüş,
kutlarım.Mutluluk ve sağlık dileklerimle...
Selam ve saygılar...
TÜM YORUMLAR (4)