Ben Ne İsterim Şiiri - Mehmet Çetinkaya

Yıllarca düşündüm, ben ne isterim?
Gönülden bir dost sevgisi isterim,
Cesedim sahipsiz kokmasın yeter,
Bir imam dört arkadaşı isterim.

Ne alsam da ne satsam bana yeter,
Hüzün olsa da, özde sevgi yeter.
Yalnız olsam da sensiz bu hayatta,
Bir imam dört arkadaş bana yeter.

Gelen zamanı, ümitle beklerim.
Açtı menekşe gözlü çiçeklerim.
Coşkun akan pınarların başında,
Bir imam dört arkadaşı beklerim.

Sevgi kokusu alınca gelirim.
Ben sevgimle dergahına gelirim.
Yolculuk var desinler ötelere,
Bir imam dört arkadaşla gelirim.

Sevgiyi nakış işlerken gülerim.
Gönül dostları bulunca severim.
Yalnızlıktan ağlayan insanlara,
Bir imam dört arkadaş dilerim.

Yolunda dizilmişler, görmekteyim,
Yaptımsa hesabını vermekteyim.
Sen sevgisi kokan, gül bahçesinde,
Bir imam dört arkadaş dermekteyim.

Yaş otuz dokuz, kırkın peşindeyim.
Gideceğim yerin eşiğindeyim.
Bir kazan su, kefen; tabut içinde,
Bir imam dört arkadaş peşindeyim.

Kırmadım sizi kırdımsa, affedin,
İnsanım, beni böyle kabul edin.
Gönül saltanatı bana çok fazla,
Bir imam dört arkadaşla defnedin.

Gideceğim uçmağa, heyecanlıyım,
Size sevgi vermenin telaşındayım,
Son anda bile, sevgi pınarındayım.
Bir imam dört arkadaş aramaktayım.

Hepsi dost insanlar iyi bilirim
İnsan sevenleri kardeş bilirim
Dostluk çeşmesinden aşk suyu içen
Bir imam dört arkadaşı bilirim.

Sevgi konuşana köle olurum
Sevgisiz kalınca ben kahrolurum
Ana, baba, kardeş, evlat, eş var ya
Bir imam dört arkadaşı bulurum.

Artık dost meclisinden ayrı kaldım
Unutuldum sevgimle yalnız kaldım
Hala dost arayan divane oldum
Bir imam dört arkadaş size kaldım.

Çile dergahında sabır çekerim
Sevgiyi kalbime tohum ekerim
Mahşerde hesap günü geldiğinde
Bir imam dört arkadaşla çekerim.

Karanlığa doğan günde umudum
Ben Hikmet-i sebebe aşık oldum
Habibin muhabbeti oldu sebep
Bir imam dört arkadaş kılavuzum

Kalü-bela ’dayken sözümü verdim
Alemlere Nur hizmetine geldim
Ruhumla bedenime tamamlandım
Bir imam dört arkadaş için geldim

Yaratan' dan ötürü, insanı severim,
Bir yudum damlada gizlidir sevgilerim,
Merak etmeyin, rahat olun, dünyalılar,
Bir imam dört arkadaş bulunca giderim.

(Mehmet ÇETİNKAYA 14.05.1991 - 29.01.2001)