Ben Ne İnsanlar Gördüm Şiiri - Ali Akarsu

Ben ne insanlar gördüm
Aşağıya inince,
Düzenbazlar, madrabazlar, kurnazlar,
Her köşede pazarlık yapan kızlar,
Yapıp ta utanmazlar,
Görmemişim meşgaleyle hayatı,
Öğrendikçe, derinden içim sızlar…

Ruhu yitik, bedeni satlık olan,
Bir sofraya üç gece altlık olan,
Üste çıkmışım sanıp, aslında altta kalan
Ben ne insanlar gördüm…
İnsanlığın yüz karası,
Gönlümün derin yarası
Ben ne insanlar gördüm? ...

Ben ne gönüller verdim,
İçi çamur, dışı altın kaplama
Maskelere, kayalara, canlara
Anlaması zaman alan
Üç kuruş insanlara…

Ben ne emekler verdim
Taşları diriltmeye,
Yüreği yosun tutmuş
İnsanları itmeye,
Ben ne emekler verdim
Kargayı eğitmeye! ...

Olmadı…
Olmadı gitti meret! ...
Bu ne hikmet, ne medet?
Cırtlak sesli kargadan
Bülbül avazı çıksın,
Bu küf tutan aklımın tüm tabusunu yıksın…
Diye uğraştım ama
Sanırım hep boş kelam? ...
Çok geride kalmışım
Ulaşamam vesselam! ...
Ben ne insanlar gördüm
Az bir umut kalmıştı,
Onu da ben öldürdüm! ...

01.11.2013