Ben Ne İnsanlar Gördüm Şiiri - Gul Su

Ben ne insanlar gördüm.
Kaldırım taşına sarılıp yatan.
Ayı yorgan yıldızları yastık yapan.
Ben ne insanlar gördüm.
Köhne köşelerde acılarını
gecenin soğuna atıp yakan.
Ben ne insanlar gördüm
Öyle mahsum öyle garip.

Ben ne insanlar gördüm.
Mendilinde gözyaşı geçmişinde
acılar saklayan.
Ben ne insanlar gördüm.
Sevdasını en ücra karanlıklara gömmüş,
kaybetmekten karalar bağlamış.
Ben ne insanlar gördüm
Öyle dertli öyle yaralı.

Ben ne insanlar gördüm
Aşka susamış sevdaya aç
Kış ortasında yalınayak.
Ben ne insanlar gördüm.
Para için kul köle olan
Nefsine yenilmiş bedenini satan.
Ben ne insanlar gördüm
Öyle aciz öyle zavvallı.

Ben ne insanlar gördüm
Namus için can alıp can veren
Dört duvar içinde gökyüzünü seyreden.
Ben ne insanlar gördüm
Her gün ölüp ölüp dirilen.
Ben ne insanlar gördüm
Hayallerini birer birer terkeden.