Ben Ne Bicim Insanım Şiiri - Hasan Hazani

Ben ne biçim insanımki
Düşmanıma kinim yoktur
İman'danmı noksanımki
Hak severim dinim yoktur

Aklım, fikrim'ce giderim
Demem yazımdır, kaderim
Şeytan, melek seyrederim
Fikirimde cinim yoktur

Bazen durulur, çoşarım
Dağ, şehir'ler dolaşırım
Türlü hayvan'la yaşarım
Onlar gibi inim yoktur

Gurbet, sila yolum vardır
İpek, atlas halım vardır
Milyar'larca param vardır
Gönlümde tek binim yoktur

Kara'ları, ağartırım
Mazlum'ları çağırtırım
Lokma, adak dağıtırım
Bir tabağım, sinim yoktur

Tükenmemiyor gaygılarım
Dertlerimi sargılarım
Çıban oldu yaralarım
Vucudumda irin yoktur

Olamıyom yüzsüz, arsız
Yaşarım hoca'sız, pir'siz
Giyinsemde kirli, kirsiz
Vijdanımda kirim yoktur

Hile, hurda katamıyom
Alıp, verip satamıyom
Düşünsemde yapamıyom
Karâkterim, genim yoktur

Aynı tastır aynı hamam
Aynı sığır aynı saman
Bakıyorum zaman, zaman
Etrafımda yemim yoktur

Ne isayım ne musayım
Ne neşeli ne tasayım
Ne uzunum ne kısayım
Genişlemiş enim yoktur

Adalete yeminliyim
İlme, bilme sevimliyim
Haksızlara kuvvetliyim
Haklılara ferim yoktur

Koca dünya'da evrende
Döner yıldız'lar yerinde
Sağım, solumda,yöremde
Geniş duran yerim yoktur

Yazarım deli, doluca
Söylüyerek korkusuzca
Hazani der sorumsuzca
Çekinecek serim yoktur.
(h.hazani)