Ben Ne Ara Büyüdüm ? Şiiri - Meral Türker

Dönebilsem geçmişe!
Ben hiç aşktan,
Söz edemem dinleyenlere.
En güzel yıllarım,
Çoğunluğummm..
Henüz daha,
Çocuğummm!!
Çocukluğum !...
Ardı ardına gelenlerden..
Farkına bile varamadan...
Geçip gitmiş...
Bir daha geri gelmeyecek,
Gencecik yıllarım...
        
Dünyanın  4 Mevsimi
Tahta sıralarda otururken öğretilen...
İlkbahar. Yaz..
Sonbahar.. Kış... gibi,
Yada ;
Saçlarımız bitlenmesin diye,
Tahta taban zeminlere
Sürülen katranın kokusunu,
Misk_i amber gibi,
Soluduğumca!
Hiç bilindik değil.
Sabahın ilk ders zilinde,
Öğretmenin sınıfa girmesiyle,
Heyecanlanan çocuğun
Ayağa kalktıp öğretmenine ve
Yeni güne..
Günaydın! demesine de benzemiyor..
        
Kışı bilmezdi  bu benliğim,
Bembeyaz Mahremiyetleri,
Kirleten ruhlardan,
Aforoz ettim  bensiz bedenimi.
Bunca acımasızlığı yaşamak,
Zorunda bilmeden bırakıldığımm
Ama her zorluktan,
Karalanmadan çıkan
Çocuk kalmış yüreğimi..
Yaşamım ya da ,
Yaşadıklarım
Koca Çınar ;
BABAMIN  gölgesinde  ,
ANNEMİN dalında
Yaprak dökümüne  kadarmışım!
       
Babam dururmuş hep,
Kötülüklerin önünde,
Hayata dair mücadelelerim de!
Ben de ondan öğrendiklerimle
Attım kendimi  
Çok bilinmezli problemlere?
Ancak...
Hiç kolay olmadı,
Hayata karşı mücadelem de
Ne öğrendiklerim ,
Ne de eylemlerim ,
İşe yaramadı!!
Yaşam; hiç bana:
_Hoşgeldin! Buyur bu da
Senin ödülün demedi.
Kimbilir belki de diyemedi...
Ben yine her zaman ki!!!
Sessizliğim ve sukunetimle
Sus  dilim,acıtma artık  yüreğini.
Neden? Niçinlerini ?
Bırak artık geride,
Cevap! yaşam denilen
Sonsuz bilinmezlikler de!!