Ben Nasıl Yaşamışım Şiiri - Zennehar Yılmaz

Koy ver beni gideyim bir kendime geleyim Yakmıştın yüreğimi söyle nasıl unutayım Yalanın dolanın hiç bitmedi selamın Gönlümü kapatayım yaramı kanatayım Koparmış bağlarımı dünyadan hem rüyadan Kıymeti de kalmamış yol vermeyi yaradan Kefenlerimi sardın ellerinle ben nasıl dayanayım Gördüğüm rüyalardan kurtulup uyanayım Ebedi gelmez kader yüzüme gülmez keder Sevdalık işkenceymiş oldum mecnundan beter Sar ölüm kollarını varmaz sevdalık senden önce Dert bende çare sende toprak olup solayım Zehirim oldu sanki yediğim bir, bir lokmalar Soluksuz kaldım gönül bir nefes ver alayım Ölümün koynundayım zor mudur uyanayım Ha bu fani dünyanın kökünü kurutayım Dayanmaz buna canlar ben nasıl dayanmışım Sevdalık kumar imiş görmeden oynamışım Boş yere bu canımı öldürüp de gömmüşüm Ben yaşadım sanmışım yaşamadan ölmüşüm…