Ben Mülteci Şiiri - Harun Erdem 2

Dinle evlat
Otur şöyle
Sana anlatacaklarım var
Dertliyim duyguluyum
Tepeden tırnağa doluyum
Ben kalbi kırık bir Anadolu’yum
Sana anlatmak istediğim bir hikayem var
Yağarsam beni yadırgama
Doluyum
Yağmur yüklü bulutlar kadar

Ben bir mecburiyetten
Bir fikre aidiyetten
Hayatımda ilk kez ve bilmediğim bir suçu işlemekten

Mesela
Gazete Dergi okumaktan
Yahut abone olmaktan
Çocuklarımı bir okulda okutmaktan
Yasal bir hesap açmaktan
Yahut yanlış duymadın bir kırtasiyeden kitap almaktan
Bitmedi terörden
darbeden...
Olmayan ne kadar sahipsiz suç varsa hepsinden
Canımdan Aziz bildiğim ülkeme İhanetten suçlandım,

Bir suçlu gibi ev ev
hane hane dolaştım
Ve dahi yargılandım
Tıpkı bir şaki gibi köşe bucak saklandım
Duramadım
Ve sonra terkettim her şeyi
Anneyi babayı
Evladü iyali
Ve dahi terkettim canımdan Aziz tuttuğum ülkemi

Meriç’i, Ege’yi
bir şakiye rüşvet vererek
Gözyaşlarımın üzerinde bir botla süzülerek
Kah yüzerek
Kah ecelle yaka paça olup düşerek
geçtim

Kendimi çamurlu yollara,
Serin sulara bıraktım
Karşıdan yurduma hüzünle baktım
Oturdum ağladım
Ağladım Memlekete ağıtlar yaktım
Üstümde deli bir yağmur
Sırtımda ağırlaşan çamur
Aklımda sevdiklerim
İradem mağrur
Hem serden hem yardan
Ben bir gece memleket denen diyardan geçtim

Ülkemin adaletsizliğinden
Yunan halkının adaletine sığındım
Düşman bildiklerimden emniyet, Hukuk, insanlık gördüm dağıldım
Korkma, emin bir beldedesin
sen artık demokratik bir ülkedesin,
burda hukuk var dediler
Utandım ezberlerinden
Başımı önüme eğdim
Yerin dinine geçtim

İnsanca karşılandım
Halimi, ahvalimi
Başıma gelenlerin zorluğunu
Ellisinde bir günde
bir gecede nasıl hain olduğumu anlattım
Ülkem adına kendimden
utandım

Tek tek sıraladım yaşadığım tüm süreci
Parmak izim, kimliğim
Yeniden tanımlandı her şeyim
Ve sonra yaz kızım dedi görevli
Adı Naci
Mesleği Gazeteci
Namı Mülteci
Ülkesi Yok
Yakını kimi kimsesi Yok
Hürriyetten başka beklentisi
Kayıtlı, tanımlı hiç bir suçu
Eşe dosta dahi borcu yok
Azığı parası, eşyası kıyafeti
Anasından doğduğu günkü kadar herşeyi

Ekmeksiz yaşarım hürriyetsiz yaşamam demişti bir büyük
Bu söz bir kez daha kazındı içime
Yaşayarak gördüm sebebi büyük
Anladım hürriyetin vatan olduğunu
Mahpushanelere sığmazmış hürriyet
Anladım sadece gökyüzünde güneşin her daim varolduğunu

Dolaştım ülke ülke
Ayağımı basacak
Rahat Nefes alacak
Başı dik yaşayacak bir yer aradım
Gezdikçe...
dünyayı öğrendikçe
tüm afkarım dağıldı
İçimde tabularım
kağıttan dağlarım, yıkıldı

Mesela
Türkün Türk’ten başka dostu yoktur
Dünyanın merkezi Türkiyedir
Dünyada kendi kendine yetebilen tek millet biziz
Üç yanımız denizlerle
her yanımız düşmanlarla çevrili
Biz herkesten yaman
Cümle alem bize düşman,
İngilizler Almanlar
Ve dahi Amerikalılar
Herkes bizi kıskanıyor.
Saysam daha nice lafı güzaf nice züğürt tesellisi
Kainatta hiç birinin okunmaz esamesi

Tüm bunların içinin boş
Uydurulmuş hoş bir öykünmeden ibaret olduğunu
Bir Türkün dünyaya bedel
Ama hürriyetin memleketten daha büyük bir bedel istediğini öğrendim.

Mülteci kamplarında aylarca yaşadım
Hüznü ekmeğe katık yaptım
Kuru yerde ıssız döşeklerde yattım
Kimliksizliğe alıştım,
kimsesizliğe alıştım
En olunmaz işlerde çalıştım
Bir tek mülteciliğe alışamadım

Suriyeli Iraklı savaş mağdurları
Afrikalı siyahi anneler
Yalın ayaklı bebeler gördüm
Müslüman beldelerin zulmünden Avrupa’nın adaletine sığınanlar perişan insanlar,
Yıkılmış viraneler gördüm

Hepsinden acı olanı
Üçüncü dünya vatandaşı
Gariban insanların yanında
Memleketimden Öğretmenler,
Gencecik mühendisler
Bıyığı yeni terlemiş idealist Akademisyenler gördüm
Memleketimin insan zayiatından iki büklüm oldum
Üzüldüm, Kırıldım, dağıldım

Şimdi bir diyarı gurbette
Biraz mahzun biraz garip
İnsanca yaşamaya aday
Şimdilik biraz muzdarip
Ümitle arzuyla yarını bekliyorum
Ellisinde Kendini çocuklarına adamış
Gayri Dünya vatandaşı olmaya inanmış
Az biraz geç kalmış
Ve dahi biraz yaşlanmış
Doğacak yeni günle şafağı bekliyorum
Şimdilik bu uğurda
galiba emekliyorum.

Ve dahi son söz olarak
Şimdi sen de yaz evladım
Bunu tarihe not düş...

Ben Naci
Mesleğim Gazeteci
Namım Mülteci

Ben hürriyete bedel ödeyen ülkemin yitiğiyim
Ben kendi evreninden evrensele yol alan
Asrın mültecisiyim