Ben minik bir bebektim Şiiri - Ayşe Manav

Al al yanardı ellerim,
Gül kıskanır, gülden güzel kokar tenim,
Yıldızlardan daha parlak, ışık ışık gözlerim,
Kiraz dudaklı, bezelye parmaklınızdım sizin,
Gülünce bülbüller susar, baldan tatlı dillerim,
Ben umutlarla dünyaya gelmiş minik bir bebektim..

Henüz konuşmayı bilmiyordum, anne diyeyim.
Henüz yürümeyi bilmiyordum, kaçmayı bileyim.
Henüz acı çığlıkları çıkmamıştı ağzımdan,
Yardım edin diye ağlayabileyim.
Gözü dönmüş bir hayvana nasıl direnebileyim?
Ben umutlarla dünyaya gelmiş minik bir bebektim.

Kapkara bir bulut geçti üzerimden,
Kocaman bir el, ipeksi tenimde gezinen,
Güllerim soldu, ağladı, gül kokan bedenimde,
Gözlerimin ışığı söndü,
Yıldızlar tek tek düştü gökyüzünden,
Ben umutlarla dünyaya gelmiş minik bir bebektim..

Henüz yeni can bulmuş taze bir filizdim,
Boy atacaktım, büyüyecektim,
Çiçek açacaktım renk renk, olgunlaşacaktım.
Yarınlara umutla gülümseyecektim,
Bir bebek çığlığında dondu şimdi zaman...
Ben umutlarla dünyaya gelmiş minik bir bebektim.

Ne istediniz benden, ben daha oynayacaktım,
Pis ellerini çekin üzerimden, ben daha koşacaktım,
Size ne kötülük yaptım, ben daha gülecektim.
Gülüşlerimi çaldınız benden, daha annee diyecektim..
Bana bunu neden yaptınız, yıkılmış bir gökyüzü bıraktınız,
Ben umutlarla dünyaya gelmiş minicik bir bebektim.