Ben mi dedim sanki göklere; içi boş bulutları kim saçmış!
Kurugan yürekli bir dünya odunun, kahrına nazar oldum.
Bakışı fizanda, aklı sünger kadar olmayalı, yüreğide boş
Bu edip hallerine dizeler yuha da, argonun içinde doğdum.
Tekmili verilse; ayyuka dizilmiş bu cenapların, alayı boş
Uçurum diplerine gübre olmak için hava attıklarına bakma!
Jarseden dikilmiş geçirgen o yüreklerine, jüpon ararlar
Kılıf olsun, ebcedin bütün harflerine, yazılmış bu deyyuslar!
Ben mi saydım, sövdüm, döktüm! Hicreti bana çıkan
Bütün yokuşların altında; çıyan, akrep gibi türlü mahlûkat
Her fücurun, akla şayan nice günahına yelken açmış!
Ne çeşit bir mahlûkattır o! İnsandan ayrı, bir candan olan.
Dalgasında denizin, karanlık olduğu kadar fikri, rüzgâra asalak!
Bir piç gibi zürriyetsiz, gölgeler gibidir gerçekte özü
Bu çapan değil! Çarpan, bir dünya ahlaksızın çöküpte ümüğüne
Ben mi dedim! Boşal… Gökten deli gibi, kat bunları ölüme.
Kayıt Tarihi : 18.8.2013 22:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!