Ben Mezopotamya'yım Şiiri - Yılmaz Yanardağ

bin yılların anasıyım
fırat oğlum
dicle kızımdır benim
onlarca kavim beslemişim ak sütlü mememden
helal ettiklerim de olmuş
haram dediklerim de

ihanet edilmişim
soyulmuşum
sıkılmış memelerim
sağılmılşım edepsiz
sulamışım yine de mahsulleri
en kurak zamanlarda

nice kanlar dökülmüş doğurgan bedenime
kendimin bilmişim
çekmişim damarlarıma dökülen her damlayı

ağlamışım
acımış anne yanım
almışım koynuma kefensiz düşenleri
ve büyümüş
yaşlanmış
ölümsüzleşmişim vuruldukça coğrafyamın sol yanı

’sümer’im ’akad’ım ’pers’im
bilirler beni
annelik etmişim nice zamanlar
’med’ öz oğlum kadar çocuğumdu benim
asi
mağrur
doğu kanlı esmer çocuğum

iskender daha dün büyüdü kucağımda
nice günahlarını sakladım zulamda
ve küçülen ne büyükler gömdüm tarihime

ve tanrılar çil yavrusu
asi coğrafyamda

eyy oğul
boğasın tanrıların zulmünü bir kaşık suyunda

ben ki
her gelen kavme bağrımı açmışım
ben ki
altın beşiğimde medeniyetler uyutmuşum
ben ki
hırpalandıkça tarihler doğurmuşum
tanrılar doğurup
tanrılar gömmüşüm korkusuz

eyy beşiğimde büyüttüğüm uygarlık
uyan
kızlarım oğullarım sana emanet
aç göğsünü
emzir
mezopotamya’nın asi evlatlarını