Bu akıl bana zarar
Tenim gökyüzü açar
Ama kuşlar ruhumda uçar
Tüyleri tenimi yakar
Sular akar
Damla damla sızar
Gönlüm dipsiz kuyu
Düşme ey yar,
Bu kuyudan yalnız aşk ipsiz çıkar
Aklım tutsak, gönlüm kaçak
Hangi elbiseyi giysem de
Örtülmez ayıplarım,
Çünkü ruhum çırılçıplak.
Belki aklarsa beni
Kara toprak aklar
Örtün bedenimi
Görünmesin günahlar
Yanı başımda büyür ağaçlar
Yağmurlarda sulanırım
Dallarında olgunlaşırım
Gövdesinde günahsızım
Adem elinde elmayım
Tende kusur benim
Kök salar maraz genlerim
Acıya bağışıklı değilim
Kanserlidir hücrelerim
Ben hücremde zehirdim
İşkencede can verdim
Kimselere söylemedim
Bu sırrımı yalnızca sana söylerim
Cansız ruhsuz bir bedenim
Ben mermerden heykelim
Asırlardır seni beklerim…
20/06/2009
MEKSEN KILINÇ
Kayıt Tarihi : 23.6.2009 11:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben mermerden heykelim olmalı yani, ben heykelden mermerim yerine ...
TÜM YORUMLAR (3)