Ben Meçhul Biriyim Şiiri - Ayşe Harman

Kendini bilmez, meçhul biriyim.
Ne ucum belli, ne bucağım,
Ne varım, ne yokum,
Ne hiçim ne...
Bildiğiniz gibi değilim.
Kitap okurken o uzun uzun kelimeyim,
Sürekli kapının arkasında sesinize ses veren de;
O her şiirde geçen 'sen' de benim...
Dedim ya,
Meçhul biriyim...
Adım, cismim yok benim
Kafanızın içinde fısıldayan şeytanım.
Yerine yerleşmemiş, içinde yağmur birikintisi oluşmuş
Bir kaldırım taşıyım.
Veya her gece üzerime ahlar biriken,
Bir sokak lambasının aydınlattığı bankım...
Ben meçhul biriyim.
Her kaybolmaktan korktuğumda aklımı kelepçelerim
Çünkü düşünmekten korkarım.
Çünkü kendimi kaybetmekten korkarım.
Çünkü buralar bana göre değil.
Bana benim gibi meçhul bir yer gerek...