Ben mavilere aşığım
Ufukta kaybolan umutlara,
Denizlerin sessizliğine,
Gökyüzünün gözyaşı döktüğü akşamlara…
Bir huzur var her tonunda,
Bir özlem, bir sığınak…
Kıyısında durduğum her mavilikte
Kendimle karşılaşıyorum usulca,
Bir dalga vuruyor içimdeki yaraya,
Sonra çekiliyor sessizce,
Hiçbir şey olmamış gibi…
Ben mavilere aşığım,
Çünkü ne zaman uzaklara baksam
Bir hayalin sureti süzülüyor gökyüzünden,
Ne zaman içim daralsa
Bir deniz ferahlığı doluyor yüreğime.
Ve biliyorum,
Bazı aşklar insanın içinde başlar,
Ama hiçbir limana yanaşmaz…
Ben o aşka düştüm,
Adı maviydi.
Kayıt Tarihi : 24.5.2025 21:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!