Ben mapus kaldım Şiiri - Yılmaz Keçeci

BEN MAPUS KALDIM

Bir şehir ki beni yalnız bırakır
İçim dışım küf kalaysız bakır
Güneşi ısıtmaz gecesi hakir
Kırık taş üstünde ben mapus kaldım.

Karanlığı deler köpek sesleri
Bar pavyon dolmuş insan leşleri
Dalga dümen olmuş asıl işleri
Bir direk dibinde ben mapus kaldım.

Yıkık dökük viran ıssız sokaklar
Hırsız arsız yersiz birbirin aklar
İzbe köhne yerler kimleri saklar
Bu gece düşümde ben mapus kaldım

Toz gibi savruldu gitti umudum
Sabaha karşı gözümü yumdum
Belki beş dakika anca uyudum
Kaybolan yıldızda ben mapus kaldım

Bir günüm değil her günüm böyle
Güneş yükseliyor işte tam öğle
Şimdi acılardan bir türkü söyle
Yürek acısında ben mapus kaldım

Karanlık ışığa hasretle bakar
Aydınlık yarına bir umut yakar
Gün neki YILMAZım yılların akar
Kaybolan yıllarda ben mapus kaldım

Yılmaz Keçeci 06\02\2019