Ben'lerimizden Şiiri - Oğuz Düzgün

Gözleri daldı enginliğine
Dudakların içi çiçek
Yap(a)raklar düşü/yordu
Sefer ufkumuza bir bir göç/erekler
Ağaç sonbaharda değildi,
O'ysa ne de sonsuz
Bak/kışlar kon/aklamış saçlarımda senden
Ve sana 'yaz'lar düşmüş kalem kalem
Bitecek bir şeyler bulmalıyız
Doğacak bir şeyler bitişlerimizden
Geçecek yarlara konmalıyız yar ağlarımızı
Dertli oldum anlara
Gökteki dumanlara...
Yaralar köklerimizi bilirim
Yıldızlar düşününce göklerimizden
İçimizdeki yasa kim ağlar şimdi
Kim ağlar bendenizleri
-denizin yan/ağından çıkmış 'ben'lerimizden.