Ben'ler Şiiri - Yusuf Oflaz

İnsanlığın öldüğü fakat düşüncelerin ölmediği bir dünyadayım
İçi boş ama bir o kadar dolu
Sessiz gecelerin sesi olanların doluluğu
Bir kadeh dolusu aşkın rengine boyanık gömleklerle
Af dileyenlerin dudaklarını boyayan kanların
Bazı şeyleri düzeltebilmek için çalıştıkları dünyadayım
Dünyadayım ki sebepsiz olayların sonuca ulaştığı
Ekonomist solun getiremediği ütopyanın sonucuyum

Eller yazar
Eller yazsın ki alemden aleme dolaşıp
Kendisinin yazmadığını fark etsin
Rüyalar alemindeyim
Çanak antenlerin göktaşı olduğu
Dağlarıma bir üs kurup sigortalı insanlar doğurduğu
Doğurup yüzlerimize tüküren yeni meşrepler
Yeni meşrepler çıkarttığı alemdeyim

Terk-i diyar etmiyoruz
Gerçekten etmiyorduk
Düzenin düzeltileceğine azıcık ümidimiz olduğu için
Ruhsuz insanlığın insanlığına yer verdiğimiz için
Neyse ki kalemler kırılır diye sevinenler
Yüzümüzdeki benleri unuttular
O "benler" kurumuş mürekkeplerin kalıntısı
Azı dişlerimiz ise birer hak avcısı
Anlamadınız mı bugüne kadar?
Bizler hakkın adalet kalıntılarıyız

Ölümün hak olup sürüklediği yerde
Toplu mezarların nokta nokta benleri
Bizler için yolun sonu değil
Başlangıcın serzenişi
Uçan kaçanı yakaladığı
Yakaların yırtılıp ayaklarda ezildiği
Eflatun renkli havanın içinde
Elbet eninde sonunda hakkımı alacaktım
Bunlar benlerimin beni zorladığı andır
Ve hakkıdır