O,
Sadece üç harf
Tek hece ve tek kelimeydi.
O’na gözüm gibi baktım
Ve...sol yanımda büyüttüm.
Çiçek açmasını bile beklemediler
Dalında kırdılar…
Yürekleri korkak,
Bilekleri güçlüler
Ve… de şerefsizler!
Umutlarımı, arzularımı
Kırk parçaya böldüler…
Susmama suç,
Konuşmama yasak,
Sevmeme günah,
Göz yaşlarıma
Çaresizlik dediler.
Bu ne iştir!
Ne iştir bu anlayamadım!
Anlayamadım! Usta! …
Hani yaşamak
Tek bir ağaç gibi hür
Ve…orman gibi kardeşçesineydi.
Bütün hayallerimi,
Bütün umutlarımı,
Neden yağmaladılar? ..
Suçum neydi?
Neydi suçum! Bilemiyorum Usta…
Mutluluk hangi kıta da
Hangi meridyen ya da hangi paralelde?
Hangi ülke, ya da hangi şehirde?
Çok aradım bulmadım
Bulamadım! Bulamadım ben Usta…
Varsın dünya dönsün,
Varsın başkaları sevsin,
Varsın başkaları sevinsin,
Hadi tut ellerimden
İlk durakta indir beni.
İndir beni usta! ..
Ben küstüm
Küstüm ben!
Oynamıyorum…Oynamıyorum… Oynamıyorum.
Kayıt Tarihi : 27.8.2008 10:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sadece üç harf
Tek hece ve tek kelimeydi.”
Hani Yunus’un “dil üzmez” dediği “aşk” desem, ama
“O’na gözüm gibi baktım
Ve...sol yanımda büyüttüm.
Çiçek açmasını bile beklemediler
Dalında kırdılar…”
Dizelerini okuyunca da, aklıma başka bir üç harf ve tek hece geliyor “gül”!
Sanırım, aşk’ta ustalık burada gerekiyor. Alına, beyazına, sarısına, pembesine, mavisine müptela olmup kör olmuşken, o “çileli bülbül” misali ayaklarımızı geçip yüreğimize batan dikenlerine rağmen sevebilmek midir gülü, aşkta ustalık?
Hep düşünmüşümdür, neden aşk deyince ve aşkı anlatmak istediğimizde aklımızı ilk gelen “gül” olur. Renkleri, duruşu, kokusu mudur, bizi çeken, muamma!
Oysa ne çok çiçek ve ne çok koku vardır daha aşkı anlatacak… Mesela dağların süsü papatyalar, mesela yakaların daimi misafiri karanfiller, mesela “iğde çiçekleri ve kokusu”…
Desem ki şimdi,
Olmuyor “usta” olmuyor! Emeksiz yemek olmuyor işte… Gülü sevebilmekte, emek ve cesaret işi!
Aşk dediğimiz de, bizi sürüm süründürmez olmaz ki! O zaman nasıl gerçek “aşığız, seveniz” diyebiliriz ki kendimize?
Ellerinize sağlık… Ustalık işi, bir güzellikti okuduklarım…
Nicelerine inşaAllah…
Saygı ile…
ama yok aşka küsülmüyor... Kırılıyor dökülüyor ama küsemiyor insan..
Yine muhteşemdi şiir.
Sonsuz kutluyorum...
Saygı ve sevgiler..
Aşkı kumara benzetirler, kazanan da var kaybedende, ama insan yüreğine sormalı ne kazandı ne kaybetti, bence de mızıkçılarla oynamayın, hoş anlatımlı güzel bir şiirdi, canı gönülden kutlarım saygılar...
TÜM YORUMLAR (72)