bu bir şiir değildir..sadece içimin acıyan yanını sizlerle paylaşmak istedim.ülkemizde yaşanan son olaylar insan olabilen herkes gibi beni de derinden yaralamıştır.evet.ben kürt asıllı bir türküm. her zaman kürt olmakla da türk olmakla da gurur duydum. hangi gerekçe ile olursa olsun masum insanların katlini hoşgörmek insan olma vasfını taşıyan hiç kimseye yakışmaz.yine analarımız ciğerlerine ateş düştü ve onlarla beraber bizimkilere de..şimdi birlik olma zamanıdır. bu işin kürdü türkü sağcısı solcusu yok arkadaşlar.sonuçta acıyan aynı yerdir.Atatürk ''size savaşmayı değil ölmeyi emrediyorum biz ölene kadar diğer mehmetçikler yetişişir''dedi. şu anda da böyle bir durumdayız.ewet kürt olabilirim ama aynı zamanda ve daha önemlisi türküm.bu vatanın bütünlüğü için gerekiyorsa seve seve canımı veririm.ölüm kaçınılmaz bir gerçek olduğuna göre vatanım için ölmek bana büyük bir gurur verir.kimden neden korkalım.birlik olunca bizi hiç bir kuvvet yıkamaz.şimdi yapmamız gereken yaşlarımızı içimize akıtıp. lazı kürdü çerkezi ile elele bu vatana sahip çıkmaktır..unutmayalım ki tepkisiz kalmak da olayı bir nevi kabullenmektir.benimsemektir.dış mihrapların oyununa gelmeyelim. göz yaşlarımızı görüp mutlu olmalarına izin vermeyelim.kürtlere değil PKK ya lanet olsun. ve onu destekleyenlere..
Not: bu yazımı okuduktan sonra şiirlerimi listelerinde tutmak istemeyen arkadaşlar olabilir. saygı duyarım.rahatlıkla silebilirler.çok da mutlu olurum ayrıca..
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
