Şamil Akay - Ben Küçükken Şiiri - Antolo ...

Ben küçükken okuldan geldiğimde TRT1'de akşam haberlerinden önce çizgi film kuşağı olurdu. Her gün tam zamanında televizyonun karşısına kurulurdum. Ben küçükken külah dondurmayı top işi satmazlardı. "Abi bi liralık karışık olsun" deyince bol kepçeden doldururlardı. Ben küçükken tablet yoktu. Manyetik yazı tahtalarımız vardı. Kalemi kaybolmasın diye iple bağlardık. Ben küçükken yapıştırmalı boyama kitaplarımız vardı. Kitabın etikelerini asla kitaba yapıştırmazdım. Yatak başlığım etiket doluydu, hep yatağıma yapıştırırdım. Ben küçükken grup şrup vardı. Kakule vardı. Yeşil Ova vardı. Ben küçükken büyümek kolaydı.
Bazen o kadar arıyorum ki o günleri, şu an o anlardan birisi. Mahalle aralarında topla koşturmanın keyfini, arka arkaya geçip otobüs yaparken ki duyduğumuz o heyecanı. Mahaleden geçen sinek ilaçlama arabalarının arkasına takılmanın zevkini, apartman zillerinin hepsine basıp koşa koşa kaçıp saklandığımız günleri...
Ne sevgili derdi, ne gelecek derdi, ne de okul derdi. Ben büyürken dertlerim de büyüdü galiba. Küçükken şarkılar daha güzeldi ya da bu kadar seçici değildim sanırım. Şu an o kadar çok isterdim ki saklambaç oynamayı. Ama çocuk muyum, kocaman adam oldum.
Ya mahallenin en güzel kızıyla oynanan doktorculuk, evcilik oyunları. İçinde sapıkça duygular barındırmadan, sadece oynanan, belki de karşı cinsle son kez oynadığın en temiz oyun. En korktuğumuz şey; eve geç kalıp annemizden dayak yemekti. Böyle çocuklardık biz. Saklambaç, yakalambaç, körebe, ip atlama... En mutlu olduğumuz şeyler değil miydi bunlar? Ya şimdi? Tüm hayatın yükü bizim üzerimizde. Nerede o mutlu, yüzü gülen çocuk. Adı üstünde çocuk. Çocuk olmak bunu gerektirir. Gülmeyi, mutlu olmayı, eğlenmeyi, oynamayı. Ne zaman dertlerin yükünün ağır geldiğini hissetmeye başlamışsan artık sen bir çocuk değil, adamsın. Geçmiş olsun.
'Bunları anlatmak belki bir an soluklanmaktı benim için ama çok arıyorum o güzel, eşsiz, belki çok sade ama benim için bir o kadar da anlamlı ve mutlu olduğum çocukluğumu...
En çokta çocukluğumun gecelerini özledim. başımı yastığa koyar koymaz hiç birşey düşünmeden uykuya daldığım geceleri özledim..'