Ben Köyün Serserisi Şiiri - Kamber Bal

Anam çeç savurur harmanda
Babam döner düven sırtında
Ekin-sap yığın yığın harmanda
Ben köyün avare serserisi

Koyun kuzu yatar kuşlukta
Tavuk-cücük gezer boşlukta
Karnım hala akşamki açlıkta
Ben köyün doymaz serserisi

Dere-çay şırıl şırıl çağlıyıp akıyor
Herkes durmuş bana bakıyor
Kimi cicim-çul, halılar yıkıyor
Ben köyün duymaz serserisi

Dayı amcalar dikilmiş damda
Dertli-dertsiz akın etmiş hocada
Çocukluk yarim çoktan kocada
Ben köyün buymaz serserisi

Poyrazalan oldu köyümün adı
Okkabazı olmuş sualcı kadı
Ben doğmadan öldü benim dadı
Ben köyün uyumaz serserisi

Evliyalar vermiş güya beni
Görenler var rüyasında beni
Bir de gelin sorun bana beni
Ben köyün kurumaz serserisi

Üç köyü aramışlar yitişimde
Görsen sanki herkes imecede
Okusan beni satır satır hecede
Ben köyün bulunmaz serserisi

Böcük-börtük illallah etmiş
İmdatlarına kirpi yetişmiş
Bana derler ısırgan etmiş
Ben köyün azmaz seserisi

Yetmiş yaşındakinin sakalına
Tırmanmışım ak gelinin damına
Ne demişim onun anasına-kızına
Ben köyün usmaz serserisi

İti atmışım yedi kayalardan
Eşeği yuvarlayıp bayırlardan
Ne görmüşüm kemden-hayırdan
Ben köyün düşmez serserisi

Horoz yumurtlamadı duvarda
Tavuk ötmedi diye samanlıkta
Kabahat var mı kör bıçakta?
Ben köyün kesmez serserisi

Isırgan bastık diye yaraya
Rakı içirdik ala danaya
Kediyi sürdük kızgın fırına
Ben köyün pişmez serserisi

Yedi dağ yüz çevirdi bana
Ben çoktan küsmüşüm onlara
Duman verdim diye arılara
Ben köyün sönmez serserisi

Acıyı Bal'a katmam birdaha
Büyüse diyorlardı büyüdüm aha
Göremedim bağı-bahçeyi birdaha
Bana köyün gülü-dikeni diyorlar