Ben Köyümü Özledim Şiiri - İsmet Anik

Köyüm Bindokuzyüzdört'te kurulmuş
Sultan Reşad'dan Reşadiye konmuş
Yedi Sekiz çeşit millet bir olmuş
Her çeşit vatandaşını özledim.

Yukarısında Lezgiler Yörükler
Ortasında Kürtler Lazlar Gürcüler
Aşağı mahallede Azeriler
Köyümün her karışını özledim.

Köyümün temel taşlarıdır onlar
Karaboyunlar, Hüseyinkulular
Mirim Memet, Kanila,Laz Osmanlar
Kürt Ömerin gülüşünü özledim.

Nerede Kurban Onbaşı Eyerci
Yusuf Pehlivan,Kürt Hamo, Aygişi
Sayamadığım ihtiyarı genci
Bayramlarda barışını özledim.

Unutulurmu adı anaların
Raziyet, Mermer, Fatma, Ayşe kadın
Asiyet hala hatçe bacıların
Köyüme renk katışını özledim.

Uhdesi var bende geçmiş zamanın
Çayırda eşekle su taşımanın
Kur'an öğretirken Yörük Hocanın
Ülen sapık deyişini özledim.

Kaç yıl oldu göremedim köyümü
Tanıdıklar yaşıyorrmu ölümü
Göçmüşler akranların birbölümü
Köyün içini dışını özledim.

Mevsimler bahardan yaza girince
Başaklar sararır güneşi görünce
Buğday yeşilden sarıya dönünce
Ütme kesip yapışını özledim.

Yağmur yağar ayak çımaz çamurdan
Kar yağarsa mal çıkamaz ahırdan
Babamın'sa sesi çıkmaz kahırdan
Yan bakıp kaş çatışını özledim.

Yaramazlıklar aksilikler bende
Bilmem kaç sopa yiyorum bir günde
Akşam olup dedem eve gelende
Bana ters ters bakışını özledim.

Taşlı tarlada arpa yolmasını
Ayakkabıma toprak dolmasını
Sıcaktan ellerimin yanmasını
Bulutlarını güneşini özledim.

Sobaharda kar yağardı harmana
Uyulurdu dedemden gelen fermana
Tarif eder gerek kalmaz sormana
At'la düven sürüşünü özledim.

Anam tarladan gelmiş aş yapacak
Odun yok tezek'te yaş ne yakacak
Pompala pompala yanmaz gazocak
Anamın o telaşını özledim.

Göçmen kuşlarla selam yolladığım
Dertlerine derman olamadığım
Küçükken beşiğini salladığım
Kardaşı karındaşını özledim.

Birkez ayrılık girmesin araya
Gurbetelde kim sora kim araya
Bayramlarda gelince biraraya
O sevincin gözyaşını özledim.