Köyden şehire göçtük bizde.
Ne hayeller kurmuştuk gönlümüzde.
Toprağa gömmüştük, dertlerimizide.
Hasretim, özlemim hepsi köyümüzde.
Bizde bırakıp gittik seni, herkes gibi.
Kırılıp darılmışsındır eller gibi
Buralarda günlerim zehir gibi.
Aç kollarını köyüm! .. dönerim belki.
Kalmadı bizimde, harmanımız dermanımız.
Savrulacak ne arpamız ne buğdayımız.
Bizimde düştü şimdi yatağa hastamız.
Aldı hepsini topraklarına, sevdiğim köyüm
Gidenler gitti dönmezlerki geri
Düştük ellerin eline bizi kimse görmezki
Topragına ne canlarımı verdim, bilmezlerki.
Hem anamı, hem babamı, birde kardaşımı.
Yazın tozunu, kışın çamurunu,
Çocuklugumda karda kaydıgım höyük tepesini,
Bacası tütmeyen harebe olmuş evimi
Annesiz, babasız köyümü özledim
Hayaldi bana bütün aşklar
Rüyaydı,erişilmesi zordu,bütün pembe düşler.
Köyümde beni bekleyen gerçek sevgiler! ..
Ben bu yüzden köyümü çok özledim! ....
Ak sakallı hacı dedelerim,
Köşe başında, nur yüzlü ninelerim,
Cami avlusunda su dagıtıp,
Hayır duası aldığım, köyümü özledim.
Kimileri doktor, muallim yada almancı.
Kimisi gurbette belki amca dayı,.
Bir çoğu olmuş bana yabancı.
Halimi,hatırımı, soranı özledim.
Kızlarımız var, bilmezler bazlamayı, yukayı.
Elekten saca varmazki, sacının bir teli.
Genclerimiz,saymazki anayı, babayı,atayı.
Ben mevlayı sevenleri özledim.
Cuma namazında, cemaati omuz omuza.
Acı kahve içmeye gelmezler karşı karşıya
Kalmamış elinde yaba tutan harmanında.
Ne birlik, ne dirlik kalmış, azasında muhtarında.
Yagmur duasına çıkardık, cümbür cemaat.
Ellerimiz havada, getirirdik tekbir ile salavat.
Rabbimizden beklerdik,rahmetle bereket.
İmeceyle calışan, şükür diyenleri özledim
Çelik çomak oynadığım mahallemi,
Direkleri kirişten, duvarları kerpiç evimi,
Avlusunda kuyusunu, serin suyunu,
Birde bayramlarda, köy odasını özledim.
Hacı Bey çeşmesini,yusuf dede çeşmesini,
Kara pınarını, büyük cayırında yaparız hıdır ellezini.
Okul bahcesinde kayalar tepesini,
Mezar önünde, sarı kayayı özledim
Köy meydanında, bin yıllıkmı çınarın?
Gölgesinde toplanır duası kınalı kuzuların.
Neşe,sevinç veren her dalın,
Sonbaharda gazel olmuş, yapraklarını özledim.
Türbelerimiz var Allah katında.
Ne güzel yaratmış Rabbim onlarıda.
Camisinde yatar sevgili kullarıda.
Ahmed semerkandi hz,Alaaddin uşşaki yanında.
Ben,salih kullarını özledim.
Okul yıllarımda, beni getirip götürenler.
Şimdi kalmamış, istasyonunda bekleyenler
Kara trenlerdi, köyümüzden gelip gecenler.
Gönlümdeki,hayalimi özledim.
Ben köyümün aşkıyla yandım.
Şair oldum, aşık oldum, sevdalandım.
Topragına verdigim canlarıma kurban oldum.
Özledim, özledim, ben köyümü özledim.
Kayıt Tarihi : 20.8.2011 17:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuncer Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/08/20/ben-koyumu-cok-ozledim-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!