Ben Köyüme Küsüm Şiiri - Yılmaz Tosun

BEN KÖYÜME KÜSTÜM

yeşilmiş ovası benim neyime
büyükmüş dağları Allah devire
bir de suyu varmış kanılmazmış hele
yine de ben o köyüme küstüm.

doğupta büyümüşüm adam olmuşum
adam sandıklarımdan darbe yemişim
almamışım dersimi sınıfta kalmışım
işte buyüzden ben o köyüme küstüm

namerde münafığa bel bağlamışım
gözümdede bir eşeğe sırt dayamışım
sonradanda azımın payını almışım
işte bu yüzden ben o köyüme küstüm

vuran vurmuş dost düşman dememiş
kendi köylüsünü kem sözlerle derlemiş
yetinmemiş mahkemelere kul etmiş
işte bu yüzden ben o köyüme küstüm

avrupa görmüş ya köyde kendini adam sanar
bilmez ki gavurun dışkısıyla doyar
çorba içer kürdanınan dişinde et arar
işte bu yüzden ben o köyüme küstüm

kimisi bey olmuş devlet kapısında
kimisi ağa olmuş baba parasıyla
kimiside kapıcı olmuş goca apartmana
işte bu yüzden ben o köyüme küstüm

lafa gelince bin dereden su getirir
hırsızlık saymaz ama malı götürür
yüzüne küfretsen şükür getirir
işte bu yüzden ben o köyüme küstüm

birisi iyi birşey yapsa onu çekemez
işine gelen işlerde destur beklemez
cenazen konsa musallaya kimse helallik vermez
işte bu yüzden ben o köyüme küstüm

her seçimde adamımızı tutar muhtar yaparız
iki gün geçmeden arkasından atarız
yüzüne gelince dilimizi yutarız
işte bu yüzden ben o köyüme küstüm

sözde dernekleşip birlik oluruz
doğruyu söyleyince nedense kovuluruz
üç beş çapulcuya kul köle oluruz
işte bu yüzden ben o köyüme küstüm

namusluyuz ama ismini bilmeyiz
ite kopuğa söz söyletmeyiz
oturduğumuz dalıda kendimiz keseriz
işte bu yüzden ben o köyüme küstüm

yinede acı söyleme yılmaz büyük lokma yutulmaz
köyün işte sahiplen,uçurumdan atılmaz
sarılıp kazmaya tek tek yıkılmaz
işte bende bu yüzden ben o köyüme küstüm

YILMAZ TOSUN