Ben Köyüme Doyamadım Şiiri - İnönü Koluk ...

Ben KÖYÜME DOYAMADIM
Yazlıkta yatarken,yıldız sayardık,
Kırkkızın yamaçta kızak kayardık.
Bulgurla,bazlamayla doyardık,
Ben köyüme doyamadım.
Babam şerefliydi,herkes severdi
Mevlüt abim hepimizi döverdi.
Dogan abim bana istikbal verdi,
Ben abime doyamadım
Habip abim hoştur,kendi halinde,
Bir ömür harcadı kürek elinde.
Allah razı olsun zalha gelinde
Ben köyüme doyamadım.
Raşo emmim iyi tütün içerdi,
Şıko emmim iyi ekin biçerdi
Memmet emmim gölge bulur kaçardı,
Ben köyüme doyamadım.
Anam osmanlydı,Emsali yoktu,
Misafirperverdi,gönlü pek toktu.
Bir degil beş degil,dertleri çoktu,
Ben anama doyamadım.
Duran dayım hala trampa eder,
Yaşadı ezeli,gam ile kader.
Çalışmış zegin olmuş ona kim neder,
Ben Dayıma doyamadım.
Domatese hala dese de firek,
Elinden düşmese de kazmayla kürek.
Arada bir yoklamak gerek,
Ben köyüme doyamadım.
Şair kolukırık ilinden kaçtım
Gurbette başına ne işler açtım
Bir kuru selama bile muhtaçtım
Köyüm gibi bulamadım...