Ben Köylüyüm Dost Şiiri - Mözgür Özbek

BEN KÖYLÜYÜM

terim helaldir ırgattır adım
kokum tezek buğdaydır emeğim
yürekten sözüm kerpiçdir evim
karakterim özlü edepliyim
ben köylüyüm dost

kimsenin arkasından konuşmam
onun lafını buna taşımam
hamurum arı duru çamurdan
ölçüsü yok saftır benim sevdam
ben köylüyüm dost

ben sessizimdir tüm doğrularda
zehir olurum yalan dudakda
sakince durduğuma aldanma
kendini avutma yalanlarla
ben köylüyüm dost

dost denildimmi içten candanım
dürüst dostalara hep hayranım
bir adım gelene bin giderim
haini sonsuza dek silerim
ben köylüyüm dost

kırık sazım asılı duvarda
yüreğimde yaralı bir sevda
neye yararki dürüst olsanda
soysuz şah olumuşsa cihanda
ben köylüyüm dost

şakağımdan akıyor insanlık
elbisem eski pabucum delik
asla kimseye etmem kahbelik
adileri çeç gibi eledik
ben köylüyüm dost

ben şerefi teraziyle tartmam
dobra konuşurum gaybet etmem
bir lafa binlerce yalan katmam
namerdleri adam diye saymam
ben köylüyüm dost

tırmığım meşedir saf gürgenden
orağım en has özlü çelikten
benim sözüm kalbimden yürekten
korkar oldum hain şirretlerden
ben köylüyüm dost

insanlığın olmadığı yerde
hile katarlar doğru sözlere
kurşunlar kar etmez sinsilere
dost satılmaz bu bizim ellerde
ben köylüyüm dost

yıldım sıfatı insan olandan
yüzü bir melek kalbi şeytandan
ederini hiçe saydığımdan
değeri beş kuruş adı adam
ben köylüyüm dost

dostum denilen eğer soysuzsa
illa kahbelik vardır kanında
iftira etmem kimse hakkında
yalan dolan olmaz dostluklarda
ben köylüyüm dost

şerefimi semere vurmadım
yalanı dolanı konuşmadım
bozulmadım asla dürüst kaldım
harbice konuştum hep horlandım
ben köylüyüm dost

boyun eğmem asla asiyimdir
köylü adım gibi gerçeğimdir
bilmem yalanı ihanet nedir
benim geçmişim asaletimdir
ben köylüyüm dost

bana iftira eden bre hain
boyunu aşar kepazeliğin
şeytanca çarpar adi yüreğin
mahşer ateşinde yansın tenin
ben köylüyüm dost

M Özgür Özbek