Ben Köylüyüm Şiiri - Zekeriya Öfkeli

Ben çiftçiyim,
Ben köylüyüm.
Ben her şeyin özüyüm:
Hamurun özü, sözün özü…
Saf, soğuk suyun doğduğu gözüyüm.
Tertemiz duygularla yaşanan aşkların
Kor közüyüm.

Ben toprağım.
Toprakladır her işim;
Ekerim, biçerim geçim için;
Koyun, kuzu için
Velhasıl kelâm canlı için.

Ben köylüyüm.
Ben çobanım.
Doğadadır benim her hünerim;
Dağlarda kaval çalar, sürü güder;
Onlarla sohbet ederim.

Ben köylüyüm.
Ben Anadolu’yum.
Ben, tarihe kök salmış ataların
Katıksız koluyum.
Erkeğine gönülden bağlı, saygı timsali;
Yiğit anaların oğluyum.

Ben bir kulum.
Ben Zekeriya’yım.
Bugün varım; yarın yokum.
Haddime düşmez; ama nasihatim:
Toprağa fidan dikin,
Tohum saçın, küsmesin;
Arpa ekin, hayvanlara olsun besin.
Geçmişe köprü atınız ki
Geleceğe kalsın saltanatınız.