Ben Köy Öğretmeniyim Şiiri - Nurefşan Yı ...

Ben köy öğretmeniyim
Boz dağların arasında gittikçe uzayan yollarım,
Soğuk kış gecelerinde karanlığa açılan buğulu camım,
Küçük bir çocuk umuduyla aydınlanır.
En derinimden hissettiğim boşlukların yerini,
İncecik bir tebessüm alır.
Ben köy öğretmeniyim.
Vazgeçtiğimi sandığım zamanlarda,
'Canım Öğretmenim' sesi kulağımda yankılanır.
En uzak doğu illerinden bir köydür meskenim,
Aynı dili konuşmadık çoğu zaman,
Ama bir ananın içli bakışından bilirim;
'Çocuğum sana emanet muallim'
'Zarukıme emanete teye muallim'
Ben köy öğretmeniyim.
Kuru ekmeği bölüşmeyi köyümde öğrendim.
Bir domatesi beşe bölmeyi,
Onca yoksullukta zengin hissetmeyi,
Şükretmeyi ve çıkarsızca sevmeyi...
Ben öğretmenim
Hayallerim var
Bir nesil yetiştireceğim
Mücadelem aydınlık yarınlar için.
Köyümde sabah olacak,
Bir sabah güneş umutlar üzerine doğacak,
Üşüyen ellerimiz birlikte ısınacak.
Ey! koca yürekli çocuk
Hayallerin,hayallerim olacak.