Ben Köprü Gibiyim Şiiri - Abdulkadir Güler

Ben
Köprü gibiyim
Gönlüm, kapım geniş
Herkese, güzele, çirkine
Gece- gündüz her zaman açık
Üstümde atta geçer
Ne yazık ki eşek’te

Ben
Köprü gibiyim
İnsanları severim ben
Küçük, büyük, kör, topal demeden
Din, ırk ayrımı gözetmeden
Hepsini severim ben
Üstümden kamyonda geçer
Takside

Ben
Köprü gibiyim
Küfeki taşlardan yapılmış
Harcıma haram katılmamış
Ayaklarım sağlam, gâvur betondan
Oldukça sapasağlam canlı ve diri
Beton gibi, iri mi iri?
Giden ağam
Gelen paşam

Evet
Aziz
Dostlarım
Bir kez daha söyledim içten
Ben köprü gibiyim
Çinin Kuvay Köprüsü’nden daha da sağlam
Daha da üstün, daha da uzun soluklu, dirençli
Yaşlansam bile hâlâ atik ve diriyim
Öylece geniş, öylece sabırlı, coşkulu
Ben köprü gibiyim
Sevgi dolu, harcına kin, nefret katılmamış
Köprü gibiyim
İnsanlığa, adam olmaya
Anadolu’ya hasret
Adamın biriyim.

Abdülkadir GÜLER