Ben Kızıllıklara Tutkundum, O Karanlıkla ...

Ben kızıllıklara tutkundum
O karanlıkların karasına
Yer karanlıktı onca
Gök yüzü kapkara
Gözleri zeytin karası.

'Kuşandım' dedi, 'silahlarımı'
'Hazırım artık savaşa!
Geri dönüşüm yok gayri
Korkumda yok
Ne yöremden ne töremden
Bir elimde kalemim
Yanımda da sen varsın! '
Yoktum oysa yanında
Ben kızıllıklara tutkundum
O ise karalar giyerdi.

Bilirdim savaşını
Sevgisizliğeydi
İlgisizliğeydi
Bilgisizliğeydi
Duyarsızlığa,
Doyumsuzluğa,
Umarsızlığaydı
Bu savaş katran karası karanlığa...
Bu savaşta cephe yok,
Bu savaşta cephane hiç yok...

Siperlerde sevgi miğferleri
Alanlarda sevgiye açlık
Dillerden düşmeyen nağme bizde...

'Sevdiğin kadar sevilirsin' yok artık
Yok karşılık beklemek ermek için
Hemen varmak için menzile...
Kırdı kapılarını katılığının tek dokunuşta
'Döndüm! ' diye haykırdı, 'Döndüm! '
Karanlıkların koyu sessizliğine
'Eğilmedim, bükülmedim, döneklik asla! '
Sessizliği tınısı yırttı, yumuşacık
'Sevgi taşımaya döndüm, duyun beni! '...
Damarlarında güller açtı, kan-revan,
Gözleri aydınlığı doğurdu kınalı ellerine
Diline bahar geldi, bahar, bahar...
Ve Mustafacık kuşları öttü
Ay parçaları toplarken karanlıklardan
Kiraz dallarında...
Değişti dünya
Dünyayı değiştirdi
Ben kızıllıklara tutkundum
O karanlıklara
O dünyasını değiştirdi
Dört kurşuna
Ağır ağır toprağa düştü yanımda
Ben beni değiştirdim.
Gök yüzünün kızıllığına tutkunum yine de...