Ben kısa anların aşığı

Ben kısa anların aşığı
Ucuz manzaraların
Kısa çizgileriyle ressam
Basit kelimelerle
Şair
Kokuşmuş cümleler
Ceplerimde
Taşıdıklarım
Ben birkaç notanın peşinde
Sonsuz mest
Birkaç figürle
Rüzgârın kollarında
Gizemli dansçı
Bir demet gül kadardır
Tüm romantik hayatım
Ben bir soluk
Soğuk kış günü
Paltomun ucundan
Bereme doğru
Bir soluk kadardır
Tüm yaşamışlığım
Buğulu camımın önünde
Elimde pipom
Beklediğim ilham
Avuçlarımda sessizlik
Kirli ellerim
Gece karaladığım
Bir martının kanatlarının
Beyazımtırak
Çizgileriyle bezenmiş
Yastığımda da kalıntılar
Ayaklarım altında
Bir yıldır birikmiş tozlar
Gözlerimde
Bir ömür yorgunluk
Bir tüm
Uykusuz gece
Göz kapaklarımda
Tüm umutlarım
Ağırlığı hayallerimin
Buğulu gözlerim,
Yanık mı yanık sesim
Titretiyor zihnimi
Kovalıyor
Ellerimden kayıp giden
Benliğimi
İnce ağaçlarla yoğun
Bütün çiçekleri solgun
Bir ormanın ortasındayım
Bir ucu yeryüzünün en derinlerinde
Diğer ucu gökyüzünün belirsizliğinde
Bir ağacın kovuğuna yaslanmışım
Elimde kavalım
Kahvesinde gözlerinin
Usul usul damlamaktayım.
Zamanın yapraklarından
Toprağın en mahremine doğru
Sarılmışsın ince bir dalın rüzgârına
Öyle bakmaktasın
Nefessiz kalmaktayım
Akmakta içimden en coşkulu nehirler
Uçsuz bucaksız vadisinde
Kavalımdan çıkan melodilerin
Oysaki
Ben sadece gözlerinin kahvesinde
Anlamlıyım…