Ben Kimsesiz Şiiri - Ahmet Fatih Yavuz

ben kimsesiz, kirpiklerini
siyah siyah yudumlarken

göçüyor o kibrit kutularlı
ve gazoz kapaklı maden

şimdi kimsesiz, kirpiklerini
siyah siyah öperken, ben

çocukken topladığım dağdağan
yeni yeni dökülüyor cebimden

ben kimsesiz, ben uzak
ya kovulur ya da
her sabah kaçardım evden

şimdi, ben kimsesiz
severken saçlarını
son tele kadar, ilk telden

yeni yeni çıkıyorum
çocukken saklandığım yerden