Ben halkım
Halk çocuğuyum
Köylüyüm,köy çocuğuyum
Buğday ekmeğimi,arpa ekmeğine katık yapar
büyük bir zevkle yerdim.
Dağ, bayır, bağ,bahçe yalınayak dolaşırdım.
Ot biçer,ot yerdim.
Yaşamdan zevk duyardım,kin, nefret nedir
bilmezdim.
Karıncayı bile ezmezdim.
yılan,çıyandan hiç korkmazdım
Kalem,defter,dondurma,simit ismini bilmezdim
köy çocuğu...!
Yalın ayak,,
Üst baş çıplak
Hayvan güder,hayvan severdim
Köyün tavuklarını tek tek bilirdim.
Kümeslere dadanırdım.
İlk ve tek hırsızlığım kümesten yumurta
çalmakmış.
Anemin ilk nasihatı,'onlar bizim değil'
sözüdür.
Nane,kekik bin bir leylak kokusu burnumda
tüterdi.
Gübre kokusuna aşinaydık
Göletlerde,taş ovuklarında kamışla kurtçuk
dolu su emerdim.
Tek oda da hep beraber,oğlak ve buzağıyla
beraber yatardık.
Lambasız,çıra ışığında masalları dinleyerek
mışıl mışıl uyurduk.
Sabahın ilk ışığıyla,horozların üüürü üyle
İneklerin mööö möö leriye.
Eşeklerin aii.aiii leriyle
koyun,kuzu ve keçilerin mee mee'leriyle
uyanırdık.
Susuz,yüzümüzü elimiz ve sümük dolu kol
yenimizle temizler yıkardık.
Biz köylüydük.
Kahvaltı nedir bilmezdik.
Uyanır uyanmaz,ekmek sepetine ve kuru üzüm
kovarına dadanırdık.
Mercimek çorbası pişirmesi zaman alırdı.
Anne ve babamızdan sabırsız davrandığımız
için azar işitirdik.
İşte biz böyle yetiştik.
Saf köylü çocuğu olarak
Bir halk çocuğu olarak yetiştik ama hala
gelişmedik,gelişemedik.
Çünkü ben halkım!
Halkım hala yaşadıklarımı yaşamaktadır.
Hem acı,hem tatlı bir yaşam!
..........entelektüel bir yaşamdı bizimkisi
Kayıt Tarihi : 10.9.2006 22:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
köylüyüm,çocukluğumun gerçek hikayesi... Süleyman kaya 10.09.2006
Halk çocuğuyum
Köylüyüm,köy çocuğuyum
harika çocukluğumu hatırladım kutlarım
Ben halkım
Halk çocuğuyum
Köylüyüm,köy çocuğuyum
Buğday ekmeğimi,arpa ekmeğine katık yapar
büyük bir zevkle yerdim.
Dağ, bayır, bağ,bahçe yalınayak dolaşırdım.
Ot biçer,ot yerdim.
Yaşamdan zevk duyardım,kin, nefret nedir
bilmezdim.
Şiirin bu kadarı bile köylünün ne kadar saf, ne kadar temiz, ne kadar homojen olduğunun adeta delili gibi... Sizi candan kutlarım sevgili kardeşim.
Yüreğimde Bir cız sesi duymadım amma YANDIM,
İşte efendiler efendisi Köylü halkımın Yaşamı,
ve dedim ki 'Ne bulduysam bu İstanbul da', ve yine YANDIM...
of offfff. Kaleminiz var olsun. yazın can üstat yazın okumakta güzel anımsamakta,
Başka neyimiz kaldı ki ?
saygılar.
Mehmet Ali DEMİRCAN.
Hani geçmişte, Sayın Bülent Ecevit, 'ben halk çocuğuyum' demişti de...
Sayın Süleyman (adaşın) Demirel'in bu söze karşı tarihi bir polemiği vardı..
Şiirde işlediğin konu çok güzel..
Yaşam ve ideallerin edebiyatıyla felsefesiyle ortaya konulan bir dava olmaktan öteye gideme davalar.
Sadece güzel bir sıçma yaptılar çıkarlar adına, aşağı yukarı 1968'den beri, fikri tartışmalar içindeyim, gördüğüm o ki, iddia edilen her düşünce neredeyse iktidar oldu, icazetlerini Amerika'dan aldı. Kapitalizmin çarklarında kayboldu. Kaybolmayıp sivri duranlar silahlarla susturuldu.
Ama en çok toplumu dediğin gibi, davaların entelleri sardı. Her türlü fikirde...
Saygılar
TÜM YORUMLAR (7)