Ben yürürken yolda yolunu şaşıran
Umutlandığında birine sarılan
Sevdiğinde birini, az buçuk saçmalayan
Yüreğini sevdalarda avutan adamım.
Karanlıkta güneşi bulamazsın
Sabah nasıl gelir bilemezsin
Kırlangıçları istesen de göremezsin
Ben hepsini gören adamım.
Tabanca mermisi yerine koyulan
Bir tetikte hedefine ulaşan
Gerekse rüzgâr gibi savrulan
Bir oradan bir buradan, mavzer gibi adamım.
Ellerini sıksan yumruk yaparsın
İşten ekmekten yana mısın?
Anlamaya çalışsan anlar mısın?
Ben hayatın beni yoramadığı adamım.
Kim olduğumu sorgularsan
Hayata biraz erkenden atılan
Ama biraz da geç kaldım hülyalarına kapılan
O ekmek teknesinde yoğrulan adamım.
Kayıt Tarihi : 25.5.2018 16:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Yabancı Gibi Yaşamak - Adam Olmak" Bölümünden Biz kendimize öyle bir hayat noktası belirlemişiz ki; ne ölebiliyoruz ne de tat alabliyoruz hayattan. İnce bir çizgi üzerinde duruyoruz, bir ucu avucumuzda bir ucu Tanrı'da olan.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!