Ben Kimim? Şiiri - Mehmet Nacar

Orta Asya bozkırına yaslandım,
Dedem Korkut sazı ile uslandım.

Âlem benim ile tanır Hayyam’ı,
Şarap değil dünyasının tamamı.

Çölde Mecnun yüreğinden beslendim,
Leyla’sına sevdasını seslendim.

Aşinadır Şirin olan her hatun,
Terlerine beste oldum Ferhat’ın.

Kerem’imle Kayseri’ye şan kattım.
Aslı benden, ben Aslı’dan inattım.

Hece tüter dumanları Kerem’in,
Adı duygu yaşadığım yöremin.

Muhammed’e gönderilen Kur’an’da,
Bulunurum, bir de nice viranda…

Namık Kemal Magosa’dan çağladı,
Hamit Tarhan Makber’imde ağladı.
Fuzuli’yle meşhur ettim Bağdat’ı
Miskin Yunus mahallemde sakinim.

Karacoğlan sevdi yörük kızını,
Güzellerle konuşturdum sazını.

Öldü gitti yaylaların garibi,
Hala benim her yaylanın sahibi.

Pir Sultan’ın parmağında mızraptım,
Her sevdanın sarayını ben yaptım.

Hokka verdim, divit verdim Ziya’ya,
Beyit beyit merdivendim ziyaya.

Orhan Veli masasında rakıyım,
Duyguların mezarında şarkıyım.

Bilmediğim dil kalmadı dünyada,
Mevlana’yı pişirirdim Konya’da.

Melanetten hırka giydi Nesimi,
Necip Fazıl Çile yaptı sesimi,
Mevlidimle ispatladım usumu.
Bu âlemde gönüllere hâkimim.

Faruk Nafiz dolaşırken hanları,
Duvarlarda okuyordu benleri.

Her sevdalım ayrı koydu adımı,
Sadabad’a nedim yaptım Nedim’i.

Neyzen Tevfik neyindeki taşını,
Benden yapıp derde soktu başını.

Tarifimi yapamıyor arifler,
Anlatmaktan aciz kaldı tarifler.

Ne ermişim, ne sultanım, ne veli,
Duygu derdim ebedi ve ezeli.

Sevdaların kâğıtlarda külüyüm.
Bu âlemi yaratanın diliyim.

Çok uzattım, artık sözün kısası,
Duygularda asaletin en hası,
Sevdaların, hasretlerin mayası,
Benim ama bilir misin, ben kimim?