Bu gün de akşam oldu, kervan kondu; battı güneş.
Yalnızım bu loş handa. Ne bir dost var, ne de bir eş!
Han taşları, yıllardır sessizliğinde kâbusun.
Pervaneyim o nurlu ışığına ben fanusun.
Karardı dünya ne gam! Diğer yarısı aydınlık.
Her taraf gece, yaslı dünyamın hepsi karanlık.
Ufuktaki kızıllık yalnızlığımın ateşi.
Hayallerime saldım, zonklayan puslu geçmişi.
Güzel anılar uçar durur kelebek kelebek.
Geri gelir mi acep sonsuz umutla beklesek?
Düşünüyorum bazen: Ben kimim, ben neyin nesi?
Tanır mısın? Ben senden başka olmayan kimsesi!
Ben harap evin yıkık bacası, ocağın isi!
Pınarların su tası, yalnız mezarın selvisi!
Ben masum, ağlamaklı çocuğun dudak büküşü!
Ben kederin sardığı yüzün acıyla gülüşü!
25 Şubat 2004 Çarşamba, Danimarka-Køge 22.17
7+8
Kayıt Tarihi : 23.3.2004 11:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tanır mısın? Ben senden başka olmayan kimsesi!
Ben harap evin yıkık bacası, ocağın isi!
Pınarların su tası, yalnız mezarın selvisi!
Ben masum, ağlamaklı çocuğun dudak büküşü!
Ben kederin sardığı yüzün acıyla gülüşü!
kutlarım şair
harikasın
saygılar
Yalnızım bu loş handa. Ne bir dost var, ne de bir eş!' Çok güzel bir giriş. Tebrikler güzel şiirinize. Sevgiyle kalın.
orhan demirtaş
TÜM YORUMLAR (6)