Ben kendimle iyiyim Şiiri - Derya Avşar

Ben kendimle iyiyim

Yüreğime ne zaman bir sevda ateşi düşse,
Yama üzerine yama diktim yaralarımın üstüne.
Yaralarım tanır sizi, üzmeyin artık üzmeyin beni.
Bilin ki, yüreğimin aynasında yalan barındırmadım.
Kendimi hep kendimde aradım.
Ben kendimle iyiydim, aşk kapımı çalmadan önce...
Tenimi yırta yırta, yüreğimi kanata kanata,
Dikenli yollarda düşe kalka buldum ben kendimi.
Ve tek tek boynuma dizdim,
Avuçlarıma dökülen dişlerimi.
Söktüm göğsümde yumru gibi düğümlenen ilmeği.
Unutmadım, unutamadım,
Yalnızlığımı sürdüğüm ve hiç geçmeyen,
Sırtımda duran o paslı hançer izlerini.
Siz sürün kirli kalbinizin sefasını,
Ben, elbet kutlarım, kutlarım asaletin zaferini...
Bir yürek yarısı, bir yürek yarası eder.
Yüreğimde açılan yaraların yok ilacı.
Yokluğuna düştüğüm kim bilir,
Bu kaçıncı hayalkırıklığı, kaçıncı inanış!
Kaçıncı güven köprüsü altında kalışım,
Ve kaçıncı yaralanışım, aldanışım!
İçimde büyüyen yalnızlığın içinde yüzüşüm,
Eyvallah deyip, arkamı dönüp gidişim!
Gidin, gidişiniz yol verişimden geçer...
Ama unutmayın,
Benim gelişim de gidişim de asaletimdendir.
Yürek kırgınlığım altında kaldınız.
Siz yol aldınız, ben yol verdim.
Beni kendine muhtaç sananlar,
Ben kimseye muhtaç olmam, bilin.
Belki bir yudum sevgi için,
Boyun eğdi sevda yüklü gönlüm!
Belki aşkın girdabında bocaladı,
Düştü, kalktı, gözyaşı döktü...
Ama asil gönlüm asla,
Asaletinden zerre ödün vermedi.
Ben kendimle iyiyim, bilin.
Başkasına hiç, ama hiç ihtiyaç duymadım,
Duymayacağım, anlayın bunu. Anlayın...
Dört mevsim, dört kıta, bin ömür geçmiş
Ne fayda, ne fayda...
1 Temmuz 2025