Ben Kendimi Yerlisi Sanırken Yüreğinin, ...

Gözümü açar açmaz yatağımın kenarında boşluk!
Kahrolası boşluk.
Oysa saçlarını koklardım ilk.
Sonra uzun uzun izlerdim.
Sessizce gülümserdim.
Sahi en son ne zaman güldüm ben?
İlk bahar gibi kokuyordun sevgilim.
Sana sarılmak ülkemin tüm sokaklarını fethetmekti.
Yalnızlık güzel şey.
En azından seni hiç yalnız bırakmıyor.
Bir de yokluğunda şu anıları hatırlatmasa ne hoş olacak.
İnsanın canı acıyor be kardeşim, çok acıyor!
Su içtiğin bardak hala masanın üstünde.
Dudak izin değil, nefesin aranıyor hala üstünde.
Gözlerin neyse de bakışlarını özlüyor insan.
Hani beni şımartan, hani şu utandıran bakışlarını.
Sahi ayna da değil de gözlerinin içinde kendimi görmeyeli ne kadar oldu?
Kendim demişken.
Sen gittikten sonra kendime gelemedim inanır mısın ben.
Çok sevdim seni be, çok sevdim.
Gidişinde kimsenin suçu yok.
Ne sana inanan benin.
Ne beni kandıran senin.

Sadece ben kendimi yerlisi sanırken yüreğinin, göçebeydi senin bedenin.