Ben Kendimi Yansıyan Camlarda, Sen Sanmı ...

Benimlesin sen! ...

Gözlerimde sen, baktığım her köşede sen.
Mavi bir renk görüyorum, mavi gömleğinle
Beliriyorsun karşımda sen.

Kahve kahve,
Kahverengi gözlerinle bakıyorsun sen.

Camlara yansıyan seni görüyorum birden,
Adım adım camlara yaklaşırken,
Mahsun, üzgün bakışıyoruz birden.

Adımlarımızı sayıyoruz,
Bir, iki, üç, on… adım derken,
Geliyoruz yüz yüze birden.

Yansıyan camlarda sen ve ben.

Ellerimle dokunuyorum camlara,
Beş parmağımla.
Sen de dayanamayıp dokunuyorsun parmaklarıma.
Burnumu dayıyorum camlara.
Sen de dayanamayıp burnunu yapıştırıyorsun, burnumun ucuna.

“Seni seviyorum” derken, soluğumuz buharlaşıyor,
Buharlaşan camlara “seni seviyorum” yazıyoruz bir anda.

Donup kalıyoruz, bakışlarımız kalıyror camlarda.

Sarılayım derken sana, sarılmak isterken bana,
Dudaklarım değiyor dudaklarına.
Kırmızı bir ruj izi, kalıyor dudaklarımın şekli camlarda.
Dayanamayıp sen de öpüyorsun o anda.

İşte o anda, işte o anda.

Acı gerçek yansıyor camlara.

Ben kendimi, yansıyan camlarda sen sanmıştım! ...

Dönüyorum arkamı, dönüyorsun arkanı.
Bir… iki… üç… beş… on… adım derken,

Sen gidiyorsun,
Ben gidiyorum,
Ayrı ayrı dünyalara.