Zifiri bir karanlıkta arıyorum el yordamı,
Neciyim? Nereden geldim? Niye ben buradayım?
Bu gün niye doğar? Hep bu yel niye eser?
Zerre zerre arıyorum.
Ben denilen bu alemde,
Bulamıyorum ben beni.
Tan atınca kalkar gözlerim ufku,
Başbaşa kalmışlığımı yaşarım,
O'nunla doya doya,
Derken bir şimşek çakar kafamda,ne?
Aradım alaca karanlıkta seherde,
Bulamıyorum ben beni.
İddia ediyorum elbette,
Bu gün benim emrimde,şu ay dede'de,
Bu su benim için buz olur buhar olur,
Çiğdem benim için açar hemen kar'ın ayağında.
Aradım hep varlarda,
Bulamadım ben beni.
En sonunda üç'e böldüm kendimi,
Evet sen sen sen dedim,
Sen dün sen bugün sen yarın,
Gereğini yaptım bilme olayının,
Malisef heyyy haaat!
Bulamadım ben beni...
30,12,1990
Ömer ÇetinkayaKayıt Tarihi : 27.4.2006 14:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!