Ben Kendimi Boşa Üzer Dururum

Bıktım ellerine bakmaktan elin
Boğuldum içinde deryanın selin
Cevabı bilinmez bir bilmecenin
Sağında solunda gezer dururum

Dertlensem dinlemez sözümü kimse
Oysa dağlar ağlar derdimi bilse
Sevdiğim ellerin yüzüne gülse
Ben garip başımı ezer dururum

Can değil kapımdan geçmedi erek
Bunca yıldan sonra olsa ne gerek
Artık günlerimi birbirleyerek
Satırdan satıra dizer dururum

Uzaktan yakından bakarak o’na
Sevip okşamadan geldim bu sona
Resmini toprağa adını kuma
Ayakla, parmakla çizer dururum

Gözlerimin umut ışığı söndü
Butün hayallerim tersine döndü
Sanki benim sevdam bir gecekondu
Acılar içinde yüzer dururum

Olmadı can dostum işte olmadı
Sonumu getiren çilem dolmadı
Aslında bozan o, yemini andı
Ben kendimi boşa üzer dururum