Ey sevgili!
İste, senin için aşılmaz çölleri aşayım;
senin için delinmez dağları deleyim;
bitmek bilmez yolları önüne sereyim;
yeter ki bir kez gel de bana...
Bunları kim yapabilir söyle;
kimin gücü yeter bunlara böyle?
Böyle kendini bilmezlere sakın kanma;
inanma o yalanlara, hepsi palavra...
Keşke demez olaydım,
duydum ki inanmışsın bütün bunlara.
Demişsin çölleri aşıp, dağları delip,
o bitmez yollardan gelsin bana...
Sevgili! ben seni aklıllı sanardım;
bilmem ki bunlara nasıl inandın.
Bir çift güzel söze kandın;
istesen de gelmem artık sana...
Ben yolları sana verdim,
çöllerinde kaybolasın.
Dağları da sok götüne,
ben kendime yeterim...
Kayıt Tarihi : 20.7.2006 14:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!