Ben Kendime Çoktan Yettim

Ne fırtınalar savurdu beni,
Ne kara yeller,kasırgalar.
Bir volkan patladıda yüreğimde,
Yinede gözyaşlarım çağlamadılar.

Ne dünyalar çöktü gözlerimde,
Tek damla oldu,hayalim ellerime.
Gençliğim bir iğne,saplandı ciğerime
Zorda olsun güldüm,demedim kimseye.

Ne yollar aldı beni,koynuna
Ne yıldızlar,bir aydınlığına.
kapalı kapılar ardında
Susup kaldım yıllarca.

Hayat vurdu hep yüzüme,
Bense baş koydum dizine.
Elveda dedimde,herşeyime
Rastladınız mı hiç şikayetime.

Ben bana çoktan yettim,
Ben derdimi,içime ektim.
Yıllarca avutup kendi kendimi
Acımı,hıncımı gönlümde çektim...