Yalnızlık;
Çok karanlık,
Fenerim yok benim.
Dünya;
Çok aydınlık,
Vicdanım tok benim.
Kimse kimseyi duymuyor,
Görmüyor,
Bilmiyor.
Kimse kimseyi anlamıyor.
Herkes üç maymun,
Ama herkes masum..
İnsan yaralandı;
Bir günde aldığı yarayı:
Uyku sarmadı,
Güneş sarmadı,
Gökyüzü sarmadı.
O sabır bende kalmadı.
Yeterince konuştum,
Yetmiyor ki dinledim.
Üç ağladım,
Bir güldüm.
Dünya burası,
Oradan oraya sürüldüm.
Sürekli koşuyorum,
Süreksiz düşüyorum.
Anlasana can,
Ben kendimden kaçıyorum..
Kayıt Tarihi : 8.2.2018 22:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!