..Ben Kendi Mezarımı Yine Kendim Kazarım

Öyle bir talih ki bu tek gelip tek gitmek var
Onun için ateşten düşer küle nazarım
Çok çetin bir yoldur bu tükenmek var bitmek var
Bir isimsiz sabaha destanımı yazarım
Ben kendi mezarımı yine kendim kazarım

Her şeyi unutacak ve gideceksen şayet
Yazgıya boyun eğer bir an etmem şikayet
Ne kadar şairsek de ölümlüyüz nihayet
Bu son görüş gününde diyememki bizarım
Ben kendi mezarımı yine kendim kazarım

Bırak hasret çekmeyi özlemeyi bir yana
Kiyametim kopsa da girmem gayri dünyana
Ahım arşla buluşsa sırrımı açmam sana
Gök kubbemi her gece inletir intizarım
Ben kendi mezarımı yine kendim kazarım

Sevdamı taksim ettim alan aldı yükünü
Başkaca mülküm yoktur işte hesap yekunü
Dokuz on satır çıkar vasiyetin bütünü
Yar zamansız dese de erken kalksın pazarım
Ben kendi mezarımı yine kendim kazarım

Sen de ağlarsın belki aynalara bakarak
Öperim yanağını gözlerinden akarak
Gelirsin ardım sıra mor bir fular takarak
Ellere ibret olur seferim ve hazarım
Ben kendi mezarımı yine kendim kazarım

Bir mağlup ordu ile döner gibi seferden
Geçer Rüzgari senden kalkıp düştüğü yerden
Bir şarkı bestelenip yola çıkar seherden
Ve aşka ön söz olur bu benim intizarım
Ben kendi mezarımı yine kendim kazarım

07.09.2013
Ataşehir