Ay güneşe dost olsa da,
Gündüzüm geceye düşman.
Gönlüm dili dost bilsede,
Manalar heceye düşman.
İki göz ayrı nazarda,
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Evet sevgili kardeşim.Klasik hece kalıbı ve klasik zayıf kafiyeler.Lâkin o özgünlük yokmu?İşte bu şiirini Halk şiiri tarzından uzaklaştıran,fakat koparmayan bir unsur.Ben hep,şiirin,son dörtlüğüyle canevinden vurması gerektiğini,adeta tüyleri diken diken etmesi gerektiğini savunurum.Bu benim çok az şiirimde yapabildiğim bir şey.Sen bu şiirde bunu mükemmel olarak başarmışsın.KABUĞUN İNCİYE DÜŞMAN...Sendeki bu özgün söyleme kabiliyetini kıskanıyorum.
Siz bir ozan mısınız? Ne kadar etkili kullanıyorsunuz dili. Bravo doğrusu!
İç yüzün resminden başka,
Kabuğun inciye düşman.
bu kadar mı güzel olur...
tebrikler
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta